- ἄγνωστος
- ἄγνωστος, ον (Hom.+; pap [PGiss 3, 2f [117 A.D.] ἥκω σοι, ὦ δῆμε, οὐκ ἄγνωστος Φοῖβος θεός]; LXX; ApcSed 11, 4; Iren. 1, 20, 3 [Harv. I 180, 12]; 21, 3 [Harv. I 183, 9] al.; Philo; Jos., C. Ap. 2, 167 [of God’s οὐσία] al.; Just.) pert. to that which is unknown because of lack of information, unknown in the ins on an altar in Athens ἀγνώστῳ θεῷ Ac 17:23 (this phrase is found neither in the Hebrew Bible nor in the LXX; cp. Paus. 1, 1, 4: ἐπὶ τῇ Φαλερῷ … Ἀθηνᾶς ναός ἐστιν … βωμοὶ θεῶν τε ὀνομαζομένων ἀγνώστων καὶ ἡρώων; cp. 5, 14, 8 and a Pergamene ins [HHepding, MAI 35, 1910, 454–57]). Cp. also Diog. L. 1, 110 ἔτι καὶ νῦν ἔστι εὑρεῖν κατὰ τοὺς δήμους τ. Ἀθηναίων βωμοὺς ἀνωνύμους. Norden, Agn. Th. 1913, 115–25 thinks that this expr. comes fr. a speech by Apollonius of Tyana (cp. Philostrat., Vi. Apoll. 6, 3, 5 ἀγνώστων δαιμόνων βωμοὶ ἵδρυνται). On the problem s. Clemen 290–300; REgger, Von Römern, Juden, Christen u. Barbaren: SBWienAk 247, 3 ’65; WGöber, Pauly-W. 2d ser. V ’34, 1988–94; AHarnack, TU 39, 1, 1913, 1–46; Rtzst., NJklA 31, 1913, 146ff; 393ff; PCorssen, ZNW 14, 1913, 309ff; FBurkitt, JTS 15, 1914, 455–64; TBirt, RhM 69, 1914, 342ff; OWeinreich, De Dis Ignotis: ARW 18, 1915, 1–52; AWikenhauser, D. Apostelgesch. 1921, 369–94; Meyer III 1923, 96–98; Dssm., Paulus2 1925, 226–29 (Eng. tr. Paul 1926, 287–91); KLake: Beginn. I/5, ’33, 240–46; MDibelius, Pls. auf d. Areopag ’39=ch. 2 in Studies in the Acts, ed. HGreeven, ’56. BGärtner, The Areopagus Speech and Natural Revelation, ’55, 242–47 (lit.); PvanderHorst, in: Knowledge of God in the Graeco-Roman World ’88, 19–42. For further lit. see s.v. Ἄρειος πάγος.—DELG s.v. γιγνώσκω 224. M-M. TW.
Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία. 2015.